نکات روانشناسی برای درمان کمرویی درکودکان

یکی از اختلالاتی که در بسیاری از افراد چه کودک و چه بزرگسال ممکن است از نظر رفتاری دیده شود اختلال کمرویی یا خجالتی بودن است. طبق آمار و تحقیقات انجام گرفته در زمینه روانشناسی رفتارها ریشه بسیاری از مشکلات در کودکی است. بسیاری افرادی که در بزرگسالی کمرو و خجالتی هستند در زمان کودکی مورد آسیب های رفتاری قرار گرفته اند. البته که بزرگسالان خجالتی نیز می توانند درمان شوند و از نظر رفتارهای اجتماعی پیشرفت کنند. اما اگر این اختلال رفتاری از همان کودکی جدی گرفته شود جلوی بسیاری از آسیب های رفتاری گرفته می شود. اگر شما نیز کودکی دارید که خجالتی و کمرو است بهتر است در رفتار خود با او تغییراتی ایجاد کنید تا این اختلال در همین مرحله درمان شود. رفتارهایی که برای پیشگیری یا درمان خجالتی بودن باید پیش بگیرید زیاد سخت نیست. می توانید به راحتی این رفتارها را جایگزین رفتارهای قبلی خود نمایید. در ادامه در این مورد بیشتر صحبت خواهیم کرد:

به صحبت های فرزند خود گوش بدهید

برخی والدین رفتارهای کودکانه فرزندشان را بیهوده و مسخره می پندازند. آنها حاضر نیستند زمانی بنشینند و به صحبت های کودک خود گوش دهند. این رفتار باعث سرخوردگی کودک و تلقین این احساس به او می شود که او را دوست ندارید. او پیش خود فکر می کند که خیلی ضعیف است و به تدریج در لاک خود فرو می رود.

برای جلوگیری از رفتارها و اختلالات بعدی در کودک خود توصیه می شود که به او و صحبت هایش توجه کنید. دنیای کودکان با بزرگترها خیلی متفاوت است. به یاد می آورید که خودتان نیز هم سن او بودید؟ دوست داشتید که به شما نیز بی محلی می شد؟ طبیعتا اگر خود شما هم بودید از اینکه یک نفر بزرگتر به خصوص مادر یا پدر به صحبت های شما گوش بدهد برایتان جذاب و لذت بخش بود.

برای گوش دادن به صحبت های فرزند خود زمان بگذارید. مدتی بنشینید و از او بخواهید برای شما تعریف کند که در زمانی که مشغل کاری بودید چه می کرده است. ممکن است که شما نیز جرو مادران شاغل باشید که فرزندتان را به مهد می فرستید. یا شاید هم یک پرستار کودک در این مدت از کودک شما نگهداری می کند. می توانید از او بخواهید که زمانی که با پرستار در منزل بوده است چه کارها و بازی هایی انجام داده است. یا در مهدکودک چه چیزی یاد گرفته است. می توانید از او بخواهید در مورد چیزی که دوست دارد صحبت کند. با لبخند به صحبت هایش گوش دهید. به هیچ عنوان او را مسخره نکنید. وسط صحبت کردن بلند نشوید و نروید. برخی والدین با این کار خود آسیب خیلی جدی در رفتار فرزندشان ایجاد می کنند.

به کودک خود اجازه اظهار نظر دهید

برخی والدین گمان می کنند که اگر اجازه دهند که کودک برای هر چیزی خودش نظر دهد یا تصمیم گیری کند پر توقع می شود. البته این قضیه تا مقداری نیز درست است. یعنی نباید زیاده روی کنید. اجازه ندهید کودک در هر جمعی کنار شما بنشیند و صحبت کند یا نظر بدهد. اما حداقل می توانید گاهی تصمیم های کوچکی را به او واگذار کنید. به طور مثال می توانید به او بگویید که دوست دارد امشب برای رفتن به میهمانی چه لباسی را بپوشد؟ اما این اجازه را هم ندهید که همیشه این کار را بکند. یا می توانید به او بگویید که ناهاری که برای روزهای یکشنبه می پزید را انتخاب کند. این چیزها و انتخاب های کوچک در ذهن کودکانه بچه ها خیلی بزرگ تر است و از این که دیده میشوند لذت می برند.

بسیاری والدین به محض این که کودک نظری می دهد یا پیشنهادی ارائه می کند با او برخورد می کنند. به طور مثال به او می گویند همین که من می گویم! یا توحرف نزن هنوز بچه ای! یا چه نظر مسخره ای تو هنوز بچه ای و نمی فهمی! اما نمی دانند که تا چه اندازه زمینه ایجاد رفتارهای اجتماعی سالم را در او از بین برده اند. بسیاری از این کودکان خجالتی و گوشه گیر می شوند و حتی در بزرگ سالی نیز نمی توانند با دیگران ارتباط خوبی داشته باشند.

استعدادهای کودک را تشویق کنید

بسیاری از ما تنها نیمه خالی لیوان را می بینیم. وقتی کسی برایمان کار خوبی انجام دهد برای ما عادی است و از او تشکر نمی کنیم. اما اگر کوچکترین رفتار اشتباهی از طرف سر بزند داد و بیداد به راه می اندازیم و با او برخورد می کنیم. در مورد تربیت فرزند نیز همین طور است. برخی از والدین مدام کودک خود را به خاطر خطاهای کوچک بچگانه تنبیه می کنند یا با او با داد و بیداد حرف می زنند. اما آیا این فرزند تماما بدی است؟ معلوم است که خیر. او حداقل چند استعداد خوب که دارد. اگر او را تنبیه می کنید حداقل به خاطر کارهای خوب و استعدادهایش نیز گاهی تشویقش نمایید. در غیر این صورت نه تنها ممکن است ریشه خجالتی و کمرویی را در او بگسترانید بلکه ممکن است از شما متنفر شود.

خانه را محل امنی قرار دهید

این که فضای خانه شما چه شکلی است نیز مهم است. برخی موارد رفتارهای تند مادر و پدر باهم باعث می شود که کودک احساس امنیت و راحتی نکند. او در گوشه ای در سنگر تنهایی خود پناه می گیرد و به تدریج نیز بیشتر در این لاک فرو می رود. فقط این که با کودک چطور رفتار می کنید مهم نیست. مطمئن باشید او کوچکترین رفتار شما را زیر نظر دارد. در حضور فرزند خود با همسرتان یا افراد دیگر با صدای بلند رفتار نکنید. این باعث می شود که او از شما بترسد یا نتواند به شما و خانه اعتماد کند. بسیاری ازکودکانی که در خانه ای بزرگ میشوند که والدین مدام در حال جنجال هستند دچار آسیب های رفتاری از جمله کمرویی می شوند.